برای خواندن اضافه به وبلاگ زیر برید
برای خواندن اضافه به وبلاگ زیر برید
متن قانون تجارت در ایران در زیر آمده است:
ماده
۱ قانون
تجارت در ایران
تاجر کسی است که شغل
معمولی خود را معاملات تجارتی قرار بدهد.
ماده ۲ قانون
تجارت در ایران
معاملات تجارتی از قرار
ذیل است:
1. خرید یا تحصیل هر نوع مال منقوض به قصد فروش یا اجاره اعم از اینکه تصرفاتی در آن شده یا نشده باشد.
2. تصدی به حمل و نقل از راه خشکی یا آب یا هوا به هر نحوی که باشد.
3. هر قسم عملیات دلالی یا حق‌العمل‌کاری (کمیسیون) و یا عاملی و همچنین تصدی به هر نوع تاسیساتی که برای انجام بعضی امور ایجاد می‌شود از قبیل تسهیل معاملات ملکی یا پیدا کردن خدمه یا تهیه و رسانیدن ملزومات و غیره.
4. تاسیس و به کار انداختن هر قسم کارخانه مشروط بر اینکه برای رفع حوائج شخصی نباشد.
5. تصدی به عملیات حراجی.
6. تصدی به هر قسم نمایشگاه‌های عمومی.
7. هر قسم عملیات صرافی و بانکی.
8. معاملات برواتی اعم از اینکه بین تاجر یا غیر تاجر باشد.
9. عملیات بیمه بحری و غیر بحری
10. کشتی سازی و خرید و فروش کشتی و کشتیرانی داخلی یا خارجی و معاملات راجعه به آنها.
ماده
۳ قانون
تجارت در ایران
معاملات ذیل به اعتبار
تاجر بودن متعاملین یا یکی از آنها تجارتی محسوب می‌شود:
1. کلیه معاملات بین تجار و کسبه و صرافان و بانکها.
2. کلیه معاملاتی که تاجر یا غیر تاجر برای حوائج تجارتی خود می‌نماید.
3. کلیه معاملاتی که اجزاء یا خدمه یا شاگرد تاجر برای امور تجارتی ارباب خود می‌نماید.
4. کلیه معاملات شرکت های تجارتی.
ماده
۴ قانون
تجارت در ایران
معاملات غیر منقول به هیچ
وجه تجارتی محسوب نمی‌شود.
ماده ۵ قانون
تجارت در ایران
کلیه معاملات تجار تجارتی
محسوب است مگر اینکه ثابت شود معامله مربوط به امور تجارتی نیست.
باب دوم
دفاتر تجارتی و دفتر ثبت تجارتی
فصل اول – دفاتر تجارتی
ماده
۶ قانون
تجارت در ایران
هر تاجری به استثنای کسبه
جزء مکلف است دفاتر ذیل یا دفاتر دیگری را که وزارت عدلیه به موجب نظامنامه قائم‌مقام
این دفاتر قرار‌می‌دهد داشته باشد:
1. دفتر روزنامه.
2. دفتر کل.
3. دفتر دارایی.
4. دفتر کپیه
ماده
۷ قانون
تجارت در ایران
دفتر روزنامه دفتری است که
تاجر باید همه روزه مطالبات و دیون و داد و ستد تجارتی و معاملات راجع به اوراق
تجارتی (از قبیل خرید و‌فروش و ظهرنویسی) و به طور کلی جمیع واردات و صادرات
تجارتی خود را به هر اسم و رسمی که باشد و وجوهی را که برای مخارج شخصی خود‌برداشت
می‌کند در آن دفتر ثبت نماید.
ماده ۸ قانون
تجارت در ایران
دفتر کل دفتری است که تاجر
باید کلیه معاملات را لااقل هفته یک مرتبه از دفتر روزنامه استخراج و انواع مختلفه
آن را تشخیص و جدا‌کرده هر نوعی را در صفحه مخصوصی در آن دفتر به طور خلاصه ثبت
کند.
ماده ۹ قانون
تجارت در ایران
دفتر دارایی دفتری است که
تاجر باید هر سال صورت جامعی از کلیه دارایی منقول و غیر منقول و دیون و مطالبات
سال گذشته خود را به‌ریز ترتیب داده در آن دفتر ثبت و امضاء نماید و این کار باید
تا پانزدهم فروردین سال بعد انجام پذیرد.
ماده ۱۰ قانون
تجارت در ایران
دفتر کپیه دفتری است که
تاجر باید کلیه مراسلات و مخابرات و صورت حساب های صادره خود را در آن به ترتیب
تاریخ ثبت نماید.
تبصره – تاجر باید کلیه
مراسلات و مخابرات و صورت حساب های وارده را نیز به ترتیب تاریخ ورود مرتب نموده
و در لفاف مخصوصی ضبط کند.
ماده ۱۱ قانون
تجارت در ایران
دفاتر مذکور در ماده ۶
به استثناء دفتر کپیه قبل از آنکه در آن چیزی نوشته شده باشد به توسط نماینده
اداره ثبت (که مطابق نظامنامه‌وزارت عدلیه معین می‌شود) امضاء خواهد شد. برای
دفتر کپیه امضاء مزبور لازم نیست ولی باید اوراق آن دارای نمره ترتیبی باشد. در
موقع تجدید سالیانه هر دفتر مقررات این ماده رعایت خواهد شد.
حق امضاء از قرار هر صد
صفحه یا کسور آن دو ریال به علاوه مشمول ماده (۱۳۵) قانون ثبت اسناد است.
ماده ۱۲ قانون
تجارت در ایران
دفتری که برای امضاء به
متصدی امضاء تسلیم می‌شود باید دارای نمره ترتیبی و قیطان کشیده باشد و متصدی
امضاء مکلف است صفحات دفتر را شمرده در صفحه اول و آخر هر دفتر مجموع عدد صفحات
آن را با تصریح به اسم و رسم صاحب دفتر نوشته با قید تاریخ امضاء و دو‌طرف قیطان
را با مهر سربی که وزارت عدلیه برای این مقصود تهیه می‌نماید منگنه کند. لازم است
کلیه اعداد حتی تاریخ با تمام حروف نوشته شود.
ماده ۱۳ قانون
تجارت در ایران
کلیه معاملات و صادرات و
واردات در دفاتر مذکوره فوق باید به ترتیب تاریخ در صفحات مخصوصه نوشته شود –
تراشیدن و حک‌کردن و همچنین جای سفید گذاشتن بیش از آنچه که در دفترنویسی معمول
است و در حاشیه و یا بین سطور نوشتن ممنوع است و تاجر باید تمام آن‌دفاتر را از
ختم هر سالی لااقل تا ده سال نگاهدارد.
ماده ۱۴ قانون
تجارت در ایران
دفاتر مذکور در ماده ۶
و سایر دفاتری که تجار برای امور تجارتی خود به کار می‌برند در صورتی که مطابق
مقررات این قانون مرتب شده‌باشد بین تجار – در امور تجارتی – سندیت خواهد داشت و
غیر این صورت فقط بر علیه صاحب آن معتبر خواهد بود.
ماده ۱۵ قانون
تجارت در ایران
تخلف از ماده ۶
و ماده ۱۱ مستلزم دویست تا ده هزار ریال جزای نقدی است. این مجازات را محکمه
حقوق راساً و بدون تقاضای‌مدعی‌العموم می‌تواند حکم بدهد و اجرای آن مانع اجرای
مقررات راجع به تاجر ورشکسته که دفتر مرتب ندارد نخواهد بود.
فصل دوم – دفتر ثبت تجارتی
ماده ۱۶ قانون
تجارت در ایران
در نقاطی که وزارت عدلیه
مقتضی دانسته و دفتر ثبت تجارتی تاسیس کند کلیه اشخاصی که در آن نقاط به شغل تجارت
اشتغال دارند اعم‌از ایرانی و خارجی به استثنای کسبه جزء باید در مدت مقرر اسم خود
را در دفتر ثبت تجارتی به ثبت برسانند و الا به جزای نقدی از دویست تا دو هزار‌ریال
محکوم خواهند شد.
ماده ۱۷ قانون
تجارت در ایران
مقررات مربوطه به دفتر ثبت
تجارتی را وزارت عدلیه با تصریح به موضوعاتی که باید به ثبت برسد به موجب نظامنامه
معین خواهد کرد.
ماده ۱۸ قانون
تجارت در ایران
شش ماه پس از الزامی شدن
ثبت تجارتی هر تاجری که مکلف به ثبت است باید در کلیه اسناد و صورت حسابها و
نشریات خطی یا چاپی‌خود در ایران تصریح نماید که در تحت چه نمره به ثبت رسیده و
الا علاوه بر مجازات مقرر در فوق به جزای نقدی از دویست تا دو هزار ریال محکوم‌می‌شود.
ماده ۱۹ قانون
تجارت در ایران
کسبه جزء مذکور در این فصل
و فصل اول مطابق مقررات نظامنامه وزارت عدلیه تشخیص می‌شوند.
باب
سوم
شرکت های تجارتی
فصل
اول
در اقسام مختلفه شرکت ها و
قواعد راجعه به آنها
ماده ۲۰ قانون
تجارت در ایران
شرکت های تجارتی بر هفت
قسمت است:
1. شرکت سهامی
2. شرکت با مسئولیت محدود
3. شرکت تضامنی
4. شرکت مختلط غیر سهامی
5. شرکت مختلط سهامی
6. شرکت نسبی
7. شرکت تعاونی تولید و مصرف
مواد ۱ الی ۳۰۰ لایحه قانونی اصلاح قسمتی از قانون تجارت در ایران مصوب ۲۴/۱۲/۱۳۴۷ که در ادامه آمده،جایگزین مواد۲۱ الی ۹۳ قانون تجارت در ایران شده است:
لایحه
قانونی اصلاح قسمتی از قانون تجارت در ایران
مصوب ۱۳۴۷.۱۲.۲۴
مبحث
اول
شرکت های سهامی
بخش ۱ – تعریف و تشکیل شرکت سهامی
ماده ۱ قانون
تجارت در ایران
شرکت سهامی شرکتی است که
سرمایه آن به سهام تقسیم شده و مسئولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی سهام آنها
است.
ماده ۲ قانون
تجارت در ایران
شرکت سهامی شرکت بازرگانی
محسوب می‌شود ولو این که موضوع عملیات آن امور بازرگانی نباشد.
ماده ۳ قانون
تجارت در ایران
در شرکت سهامی تعداد شرکاء
نباید از سه نفر کمتر باشد.
ماده ۴ قانون
تجارت در ایران
شرکت سهامی به دو نوع
تقسیم می‌شود:
نوع اول – شرکت هایی که
موسسین آنها قسمتی از سرمایه شرکت را از طریق فروش سهام به مردم تامین می‌کنند.
این گونه شرکت ها شرکت سهامی عام‌نامیده می‌شوند.
نوع دوم – شرکت هایی که
تمام سرمایه آنها در موقع تاسیس منحصراً توسط موسسین تامین گردیده است. این گونه
شرکت ها شرکت سهامی خاص نامیده می‌شوند.
تبصره – در شرکت های
سهامی عام عبارت “شرکت سهامی عام” و در شرکت های سهامی خاص عبارت “ شرکت سهامی
خاص ” باید قبل از نام شرکت یا بعد از آن بدون فاصله با نام شرکت در کلیه اوراق و
اطلاعیه‌ها و آگهی‌های شرکت به طور روشن و خوانا قید شود.
ماده ۵ قانون
تجارت در ایران
در موقع تاسیس سرمایه شرکت
های سهامی عام از پنج میلیون ریال و سرمایه شرکت های سهامی خاص از یک میلیون ریال
نباید کمتر‌باشد.
در صورتی که سرمایه شرکت
بعد از تاسیس به هر علت از حداقل مذکور در این ماده کمتر شود باید ظرف یک سال نسبت
به افزایش سرمایه تا میزان‌حداقل مقرر اقدام به عمل آید یا شرکت به نوع دیگری از
انواع شرکت های مذکور در قانون تجارت در ایران تغییر شکل یابد وگرنه هر ذینفع می‌تواند
انحلال آن را‌از دادگاه صلاحیتدار درخواست کند.
هرگاه قبل از صدور رای
قطعی موجب درخواست انحلال منتفی گردد دادگاه رسیدگی را موقوف خواهد نمود.
ماده ۶ قانون
تجارت در ایران
برای تاسیس شرکت های
سهامی عام موسسین باید اقلاً بیست درصد سرمایه شرکت را خود تعهد کرده و لااقل سی و
پنج درصد مبلغ تعهد‌شده را در حسابی به نام شرکت در شرف تاسیس نزد یکی از بانکها
سپرده سپس اظهارنامه‌ای به ضمیمه طرح اساسنامه شرکت و طرح اعلامیه‌پذیره‌نویسی
سهام که به امضاء کلیه موسسین رسیده باشد در تهران به اداره ثبت شرکت ها و در
شهرستان‌ها به دایره ثبت شرکت ها و در نقاطی که دایره‌ثبت شرکت ها وجود ندارد به
اداره ثبت اسناد و املاک محل تسلیم و رسید دریافت کنند.
تبصره – هرگاه قسمتی از
تعهد موسسین به صورت غیر نقد باشد باید عین آن یا مدارک مالکیت آن را در همان
بانکی که برای پرداخت مبلغ نقدی‌حساب باز شده است تودیع و گواهی بانک را به ضمیمه
اظهارنامه و ضمائم آن به مرجع ثبت شرکت ها تسلیم نمایند.
ماده ۷ قانون
تجارت در ایران
اظهارنامه مذکور در ماده ۶
باید با قید تاریخ به امضاء کلیه موسسین رسیده و موضوعات زیر مخصوصاً در آن ذکر
شده باشد:
1. نام شرکت.
2. هویت کامل و اقامتگاه موسسین.
3. موضوع شرکت.
4. مبلغ سرمایه شرکت و تعیین مقدار نقد و غیر نقد آن به تفکیک.
5. تعداد سهام با نام و بی‌نام و مبلغ اسمی آنها و در صورتی که سهام ممتاز نیز مورد نظر باشد تعیین تعداد و خصوصیات و امتیازات این گونه‌سهم.
6. میزان تعهد هر یک از موسسین و مبلغی که پرداخت کرده‌اند با تعیین شماره حساب و نام بانکی که وجوه پرداختی در آن واریز شده است. در‌مورد آورده غیر نقد تعیین اوصاف و مشخصات و ارزش آن به نحوی که بتوان از کم و کیف آورده غیر نقد اطلاع حاصل نمود.
7. مرکز اصلی شرکت.
8. مدت شرکت.
ماده
۸ قانون
تجارت در ایران
طرح اساسنامه باید با قید
تاریخ به امضاء موسسین رسیده و مشتمل بر مطالب زیر باشد:
1. نام شرکت.
2. موضوع شرکت به طور صریح و منجز.
3. مدت شرکت.
4. مرکز اصلی شرکت و محل شعب آن اگر تاسیس شعبه مورد نظر باشد.
5. مبلغ سرمایه شرکت و تعیین مقدار نقد و غیر نقد آن به تفکیک.
6. تعداد سهام بی‌نام و بانام و مبلغ اسمی آنها و در صورتی که ایجاد سهام ممتاز مورد نظر باشد تعیین تعداد و خصوصیات و امتیازات اینگونه‌سهام.
7. تعیین مبلغ پرداخت شده هر سهم و نحوه مطالبه بقیه مبلغ اسمی هر سهم و مدتی که ظرف آن باید مطالبه شود که به هر حال از پنج سال‌متجاوز نخواهد بود.
8. نحوه انتقال سهام بانام.
9. طریقه تبدیل سهام بانام به سهام بی‌نام و بالعکس.
10. در صورت پیش‌بینی امکان صدور اوراق قرضه، ذکر شرایط و ترتیب آن.
11. شرایط و ترتیب افزایش و کاهش سرمایه شرکت.
12. مواقع و ترتیب دعوت مجامع عمومی.
13. مقررات راجع به حد نصاب لازم جهت تشکیل مجامع عمومی و ترتیب اداره آنها.
14. طریقه شور و اخذ رای و اکثریت لازم برای معتبربودن تصمیمات مجامع عمومی.
15. تعداد مدیران و طرز انتخاب و مدت ماموریت آنها و نحوه تعیین جانشین برای مدیرانی که فوت یا استعفا می‌کنند یا محجور یا معزول یا به‌جهات قانونی ممنوع می‌گردند.
16. تعیین وظایف و حدود اختیارات مدیران.
17. تعداد سهام تضمینی که مدیران باید به صندوق شرکت بسپارند.
18. قید این که شرکت یک بازرس خواهد داشت یا بیشتر و نحوه انتخاب و مدت ماموریت بازرس.
19. تعیین آغاز و پایان سال مالی شرکت و موعد تنظیم ترازنامه و حساب سود و زیان و تسلیم آن به بازرسان و به مجمع عمومی سالانه.
20. نحوه انحلال اختیاری شرکت و ترتیب تصفیه امور آن.
21. نحوه تغییر اساسنامه.
ماده
۹ قانون
تجارت در ایران
طرح اعلامیه پذیره‌نویسی
مذکور در ماده ۶ باید مشتمل بر نکات زیر باشد:
1. نام شرکت.
2. موضوع شرکت و نوع فعالیت‌هایی که شرکت به منظور آن تشکیل می‌شود.
3. مرکز اصلی شرکت و شعب آن در صورتی که تاسیس شعبه مورد نظر باشد
4. مدت شرکت.
5. هویت کامل و اقامتگاه و شغل موسسین در صورتی که تمام یا بعضی از موسسین در امور مربوط به موضوع شرکت یا امور مشابه با آن سوابق‌یا اطلاعات یا تجارتی داشته باشند ذکر آن به اختصار.
6. مبلغ سرمایه شرکت و تعیین مقدار نقد و غیر نقد آن به تفکیک و تعداد و نوع سهام. در مورد سرمایه غیر نقد شرکت تعیین مقدار و مشخصات‌و اوصاف و ارزش آن به نحوی که بتوان از کم و کیف سرمایه غیر نقد اطلاع حاصل نمود.
7. در صورتی که موسسین مزایایی برای خود در نظر گرفته‌اند تعیین چگونگی و موجبات آن مزایا به تفصیل.
8. تعیین مقداری از سرمایه که موسسین تعهد کرده و مبلغی که پرداخت کرده‌اند.
9. ذکر هزینه‌هایی که موسسین تا آن موقع جهت تدارک مقدمات تشکیل شرکت و مطالعاتی که انجام گرفته است پرداخت کرده‌اند و برآورد‌هزینه‌های لازم تا شروع فعالیت‌های شرکت.
10. در صورتی که انجام موضوع شرکت قانوناً مستلزم موافقت مراجع خاصی باشد ذکر مشخصات اجازه‌نامه یا موافقت اصولی آن مراجع.
11. ذکر حداقل تعداد سهامی که هنگام پذیره‌نویسی باید توسط پذیره‌نویسی تعهد شود و تعیین مبلغی از آن که باید مقارن پذیره‌نویسی نقداً‌پرداخت گردد.
12. ذکر شماره و مشخصات حساب بانکی که مبلغ نقدی سهام مورد تعهد باید به آن حساب پرداخت شود و تعیین مهلتی که طی آن اشخاص‌ذی‌علاقه می‌توانند برای پذیره‌نویسی و پرداخت مبلغ نقدی به بانک مراجعه کنند.
13. تصریح به این که اظهارنامه موسسین به انضمام طرح اساسنامه برای مراجعه علاقمندان به مرجع ثبت شرکت ها تسلیم شده است.
14. ذکر نام روزنامه کثیرالانتشاری که هر گونه دعوت و اطلاعیه بعدی تا تشکیل مجمع عمومی موسس منحصراً در آن منتشر خواهد شد.
15. چگونگی تخصیص سهام به پذیره‌نویسان.
ماده
۱۰قانون تجارت در ایران
مرجع ثبت شرکت ها پس از
مطالعه اظهارنامه و ضمائم آن و تطبیق مندرجات آنها با قانون اجازه انتشار اعلامیه
پذیره‌نویسی را صادر‌خواهد نمود.
ماده ۱۱ قانون
تجارت در ایران
اعلامیه پذیره‌نویسی باید
توسط موسسین در جراید آگهی گردیده و نیز در بانکی که تعهد سهام نزد آن صورت می‌گیرد
در معرض دید‌علاقمندان قرار داده شود.
ماده ۱۲ قانون
تجارت در ایران
ظرف مهلتی که در اعلامیه
پذیره‌نویسی معین شده است علاقمندان به بانک مراجعه و ورقه تعهد سهام را امضاء و
مبلغی را که نقداً باید‌پرداخت شود تادیه و رسید دریافت خواهند کرد.
ماده ۱۳ قانون
تجارت در ایران
ورقه تعهد سهم باید مشتمل
بر نکات زیر باشد:
1. نام و موضوع و مرکز اصلی و مدت شرکت.
2. سرمایه شرکت.
3. شماره و تاریخ اجازه انتشار اعلامیه پذیره‌نویسی و مرجع صدور آن.
4. تعداد سهامی که مورد تعهد واقع می‌شود و مبلغ اسمی آن و هم چنین مبلغی که از آن بابت نقداً در موقع پذیره‌نویسی باید پرداخت شود.
5. نام بانک و شماره حسابی که مبلغ لازم توسط پذیره‌نویسان باید به آن حساب پرداخت شود.
6. هویت و نشانی کامل پذیره‌نویس.
7. قید این که پذیره‌نویس متعهد است مبلغ پرداخت نشده سهام مورد تعهد را طبق مقررات اساسنامه شرکت پرداخت نماید.
ماده
۱۴ قانون
تجارت در ایران
ورقه تعهد سهم در دو نسخه
تنظیم و با قید تاریخ به امضاء پذیره‌نویس یا قائم‌مقام قانونی او رسیده نسخه اول
نزد بانک نگاهداری و‌نسخه دوم با قید رسید وجه و مهر و امضاء بانک به پذیره‌نویس
تسلیم می‌شود.
تبصره – در صورتی که ورقه
تعهد سهم را شخصی برای دیگری امضاء کند هویت و نشانی کامل و سمت امضاکننده قید و
مدرک سمت او اخذ و‌ضمیمه خواهد شد.
ماده ۱۵ قانون
تجارت در ایران
امضاء ورقه تعهد سهم به
خودی خود مستلزم قبول اساسنامه شرکت و تصمیمات مجامع عمومی صاحبان سهام می‌باشد.
ماده ۱۶ قانون
تجارت در ایران
پس از گذشتن مهلتی که برای
پذیره‌نویسی معین شده است و یا در صورتی که مدت تمدید شده باشد موسسین حداکثر تا
یک ماه به‌تعهدات پذیره‌نویسان رسیدگی و پس از احراز این که تمام سرمایه شرکت
صحیحاً تعهد گردیده و اقلاً سی و پنج درصد آن پرداخت شده است تعداد‌سهام هر یک از
تعهدکنندگان را تعیین و اعلام و مجمع عمومی موسس را دعوت خواهند نمود.
ماده ۱۷ قانون
تجارت در ایران
مجمع عمومی موسس با رعایت مقررات
این قانون تشکیل و پس از رسیدگی و احراز پذیره‌نویسی کلیه سهام شرکت و تادیه مبالغ
لازم و‌شور درباره اساسنامه شرکت و تصویب آن اولین مدیران و بازرس یا بازرسان شرکت
را انتخاب می‌کند و نیز مجمع عمومی موسس روزنامه‌کثیرالانتشاری را که هر گونه دعوت
و اطلاعیه برای صاحبان سهام تا تشکیل مجمع عمومی سالانه به طور منحصر در آن منتشر
خواهد شد تعیین‌خواهد نمود. مدیران و بازرسان شرکت باید کتباً قبول سمت نمایند.
قبول سمت به خودی خود دلیل بر این است که مدیر و بازرس با علم به تکالیف و‌مسئولیت‌های
سمت خود عهده‌دار آن گردیده‌اند. از این تاریخ شرکت تشکیل شده محسوب می‌شود.
ماده ۱۸ قانون
تجارت در ایران
اساسنامه‌ای که به تصویب
مجمع عمومی موسس رسیده به ضمیمه صورت جلسه مجمع و اعلامیه قبولی مدیران و بازرسان
جهت ثبت‌شرکت به مرجع ثبت شرکت ها تسلیم خواهد شد.
ماده ۱۹ قانون
تجارت در ایران
در صورتی که شرکت تا شش
ماه از تاریخ تسلیم اظهارنامه مذکور در ماده ۶
این قانون به ثبت نرسیده باشد به درخواست هر یک از‌موسسین یا پذیره‌نویسان مرجع
ثبت شرکت ها که اظهارنامه به آن تسلیم شده است گواهینامه‌ای حاکی از عدم ثبت شرکت
صادر و به بانکی که تعهد‌سهام و تادیه وجوه در آن به عمل آمده است ارسال می‌دارد
تا موسسین و پذیره‌نویسان به بانک مراجعه و تعهدنامه و وجوه پرداختی خود را مسترد‌دارند
در این صورت هر گونه هزینه‌ای که برای تاسیس شرکت پرداخت یا تعهد شده باشد به عهده
موسسین خواهد بود.
ماده ۲۰ قانون
تجارت در ایران
برای تاسیس و ثبت شرکت
های سهامی خاص فقط تسلیم اظهارنامه به ضمیمه مدارک زیر به مرجع ثبت شرکت ها کافی
خواهد بود:
1. اساسنامه شرکت که باید به امضاء کلیه سهامداران رسیده باشد.
2. اظهارنامه مشعر بر تعهد کلیه سهام و گواهینامه بانکی حاکی از تادیه قسمت نقدی آن که نباید کمتر از سی و پنج درصد کل سهام باشد.اظهارنامه مذکور باید به امضای کلیه سهامداران رسیده باشد. هرگاه تمام یا قسمتی از سرمایه به صورت غیر نقد باشد باید تمام آن تادیه گردیده و صورت‌تقویم آن به تفکیک در اظهارنامه منعکس شده باشد و در صورتی که سهام ممتازه وجود داشته باشد باید شرح امتیازات و موجبات آن در اظهارنامه‌منعکس شده باشد.
3. انتخاب اولین مدیران و بازرس یا بازرسان شرکت که باید در صورتجلسه‌ای قید و به امضای کلیه سهامداران رسیده باشد.
4. قبول سمت مدیریت و بازرسی با رعایت به قسمت اخیر ماده ۱۷.
5. ذکر نام روزنامه کثیرالانتشاری که هر گونه آگهی راجع به شرکت تا تشکیل اولین مجمع عمومی عادی در آن منتشر خواهد شد.
تبصره
– سایر قیود و شرایطی که در این قانون برای تشکیل و ثبت شرکت های سهامی عام مقرر
است در مورد شرکت های سهامی خاص‌لازم‌الرعایه نخواهد بود.
ماده ۲۱ قانون
تجارت در ایران
شرکت های سهامی خاص نمی‌توانند
سهام خود را برای پذیره‌نویسی یا فروش در بورس اوراق بهادار یا توسط بانکها عرضه
نمایند و یا‌به انتشار آگهی و اطلاعیه و یا هر نوع اقدام تبلیغاتی برای فروش سهام
خود مبادرت کنند مگر این که از مقررات مربوط به شرکت های سهامی عام به‌نحوی که در
این قانون مذکور است تبعیت نمایند.
ماده ۲۲ قانون
تجارت در ایران
استفاده از وجوه تادیه شده
به نام شرکت های سهامی در شرف تاسیس ممکن نیست مگر پس از به ثبت رسیدن شرکت و یا
در مورد‌مذکور در ماده ۱۹.
ماده ۲۳ قانون
تجارت در ایران
موسسین شرکت نسبت به کلیه
اعمال و اقداماتی که به منظور تاسیس و به ثبت رسانیدن شرکت انجام می‌دهند مسئولیت
تضامنی دارند.
بخش ۲ – سهام
ماده ۲۴ قانون
تجارت در ایران
سهم قسمتی است از سرمایه
شرکت سهامی که مشخص میزان مشارکت و تعهدات و منافع صاحب آن در شرکت سهامی می‌باشد
ورقه‌سهم سند قابل معامله‌ای است که نماینده تعداد سهامی است که صاحب آن در شرکت
سهامی دارد.
§ تبصره ۱ – سهم ممکن است بانام و یا بی‌نام باشد.
§ تبصره ۲ – در صورتی که برای بعضی از سهام شرکت با رعایت مقررات این قانون مزایایی قائل شوند این گونه سهام سهام ممتاز نامیده می‌شود.
ماده
۲۵ قانون
تجارت در ایران
اوراق سهام باید متحدالشکل
و چاپی و دارای شماره ترتیب بوده و به امضای لااقل دو نفر که به موجب مقررات اساسنامه
تعیین می‌شوند‌برسد.
ماده ۲۶ قانون
تجارت در ایران
در ورقه سهم نکات زیر باید
قید شود:
1. نام شرکت و شماره ثبت آن در دفتر ثبت شرکت ها.
2. مبلغ سرمایه ثبت شده و مقدار پرداخت شده آن.
3. تعیین نوع سهم.
4. مبلغ اسمی سهم و مقدار پرداخت شده آن به حروف و به اعداد.
5. تعداد سهامی که هر ورقه نماینده آن است.
ماده
۲۷ قانون
تجارت در ایران
تا زمانی که اوراق سهام
صادر نشده است شرکت باید به صاحبان سهام گواهینامه موقت سهم بدهد که معرف تعداد و
نوع سهام و مبلغ‌پرداخت شده آن باشد. این گواهینامه در حکم سهم است ولی در هر حال
ظرف مدت یک سال پس از پرداخت تمامی مبلغ اسمی سهم باید ورقه سهم‌صادر و به صاحب
سهم تسلیم و گواهینامه موقت سهم مسترد و ابطال گردد.
ماده ۲۸ قانون
تجارت در ایران
تا وقتی که شرکت به ثبت
نرسیده صدور ورقه سهم یا گواهینامه موقت سهم ممنوع است. در صورت تخلف امضاکنندگان
مسئول جبران‌خسارات اشخاص ثالث خواهند بود.
ماده ۲۹ قانون
تجارت در ایران
در شرکت های سهامی عام
مبلغ اسمی هر سهم نباید از ده هزار ریال بیشتر باشد.
ماده ۳۰ قانون
تجارت در ایران
مادام که تمامی مبلغ اسمی
هر سهم پرداخت نشده صدور ورقه سهم بی‌نام یا گواهینامه موقت بی‌نام ممنوع است به
تعهد کننده اینگونه سهام گواهینامه موقت با نام داده خواهد شد که نقل و انتقال آن
تابع مقررات مربوط به نقل و انتقال سهام بانام است.
منبع: بیدبرگ